4 to go...

De 1e weken zitten er alweer op, nog minder dan 4 te gaan. Hmmm, ik zou dit hier wel een seizoen vol houden. Aangezien ik geen keuze kon maken waar ik vandaag naar toe zou gaan, ben ik maar in de bus gestapt die op dat moment aankwam, Sunshine dus. Raar eigenlijk, wanneer ik in Frankrijk ga boarden wil ik echt niet 20 of 45 minuten in de bus zitten om bij een skigebied te komen en hier heb ik er al 2 weken geen problemen mee. De skibus in Frankrijk ken ik echter als een volgestampte bus, waar je moet dringen om erin te komen en dan ook nog moet staan. Hier is het wel wat anders. Je hebt altijd een zitplaats, de mensen wachten nestjes op hun beurt, geen gedrang om binnen te komen. De boards en ski's gaan gewoon onderin de bus. Alles de bus vol zit, komt er gewoon een andere bus. Aangezien het weekend is, was het wel weer wat drukker op de pistes, maar alles werd goed geregeld door de lift bediendes. Geen gedring en dat is zo relax! Alhoewel de alpen natuurlijk geweldig zijn, kunnen ze daar wel iets van Canada leren. Ik was al ooit 2 keer voor mijn Werk in Montreal (Oosten van Canada) geweest, maar het is echt een geweldig land.

Weer alleen maar zonnig vandaag.

Vanmiddag op de piste voor de 2e keer een nederlander gehoord en ik zat bij 2 belgen in de lift. Het is natuurlijk ook carnavals vakantie nu in Nederland. Veel Engelsen (niet de zuipende want die zitten waarschijnlijk in Frankrijk) en Canadezen (ook de frans sprekende uit het oosten van Canada) hier. Ben nog 3 gasten achterna gegaan die bij mij in de lift zaten, die het gebied wel een beetje goed kenden meende ik te horen, uiteindelijk ergens door het bos gegaan met niet al te beste omstandigheden, maar wel leuk. Dat zijn toch dingen die je moet weten. Daarna op een pad met buckels beland in het bos. Gelukkig stond er op een gegeven moment wel een bordje "Cliff" en ben ik maar een paar meter er boven langs gegaan. Nog even zitten kijken of iemand het aandurfde, maar het was ook niet te doen. De cliff was nu niet zo hoog, maar er lag echt te weinig sneeuw en dus veel rotsen.

Aan het einde van de dag toch maar eens geprobeerd om de dalafdaling te doen, want we hadden de hele week daar al snowboarders zien lopen i.v.m. de vlakte, maar het was eigenlijk goed te doen, als je maar vaart hebt. Je moet dan wel de "slow zone" borden negeren. Sunshine is sowieso wel apart. Als je aankomt zie je niet echt pistes. Je wordt eerst met een gondel door de bergen gevoerd naar het eingelijke gebied.

Mijn vriendin zit nu in de bus naar het hostel toe, dus kan nu weer eens met een vrouw in 1 bed slapen i.p.v. een snurkende man. ;-) Hopelijk kan ze wel slapen, want het is hier bloedheet in de kamer. De verwarming kan niet afzonderlijk afgezet worden, dus het raam staat 24 uur per dag open. Niet echt goed voor het milieu, maar daarentegen steun ik wel mishandelde canadezen vrouwen door hier te zitten. Al mijn geld betaald aan het hostel wordt in de stichting YWCA gestopt. Ook wel leuk, op de pistes zijn er toiletten die geen/weinig (was me niet helemaal duidelijk) gebruik maken van water, maar bij het eten blijven ze maar water schenken, wat veelal niet opgedronken wordt.
Nadeel van een open raam is trouwens ook dat je die trein hoort die toetert als deze de spoorwegovergang nadert. Of die griet met die irritante lach die hier onder het raam staat te roken, maar ja kan moeilijk in een hostel vragen om stil te zijn als ik al om 21:30 in mijn nest lig. Met oordoppen en vermoeidheid kom je al een heel eind.