zondag 22 maart 2009
We zijn weer thuis...
Wij wel, onze snowboards nog niet, die hebben een vliegtuig later genomen en komen hopelijk deze kant op.
vrijdag 20 maart 2009
Been there, done that
Lake Louise
Sunshine
Revelstoke
Kicking Horse
Kimberley
Fernie
Red Mountain
Big White
Whistler
and we loved it!
Sunshine
Revelstoke
Kicking Horse
Kimberley
Fernie
Red Mountain
Big White
Whistler
and we loved it!
donderdag 19 maart 2009
6e poederdag
Vandaag de 6e achtereenvolgende poederdag gehad. Helaas de laatste dag voor ons. Na een moeizame start (geen heli-boarden) is het toch een goede laatste dag geworden. Wegens lawinegevaar (waarschijnlijk, gezien de vele knallen die we hoorden) waren wel wat bovenste liften gesloten, maar we hebben genoeg verse poeder kunnen vinden. Vooral tussen de bomen in de buurt van de Crystal Chair, maar dat is wel erg vermoeiend, dat houd je geen uren vol. Uiteindelijk via "Spanky's Ladder", een kleine traverse en een stukje lopen, in de powder bowls op Blackcomb gekomen en daar wel af en toe knie diepe poeder gevonden. Lekker!
Als laatste nog even de Peak to Peak gondel van Blackcomb naar Whistler genomen en daar nog een beetje op de piste gespeeld.
Nog even de laatste lift omhoog. Alleen kwamen we op een vlak stuk uit, waar we dus een heel stuk tot onze knieen in de diepe sneeuw moesten lopen.
Ach ja, tijd rekken om langer in de sneeuw te blijven!
De pistes kunnen ze hier trouwens niet echt bijhouden, velen zijn niet geprepareerd. Op zich niet zo erg, want dan ligt er wel poeder. Alleen als er veel mensen overheen zijn gegaan vormen zich er wel erg snel (grote) hopen. Dat was wel het voordeel van de andere door ons bezochte gebieden, minder liften en minder groot en dus minder pistes. Je kon echter wel overal naar beneden, dus de poeder was minder snel verspoord. Ieder vond wel z'n eigen stukje. Whistler is natuurlijk wel erg populair en dus een stuk drukker. Het is ook een groot terrein, de locals zullen de onverspoorde stukken wel weten te vinden, maar daarvoor zijn we er weer te kort. Je moet er een keer geweest zijn, maar als (of lees: wanneer) we nog een keer naar Canada gaan zouden we voor de andere gebieden gaan. Die liggen verder af van hoe het in de Alpen is. Ook heeft Whistler wat nattere sneeuw dan meer landinwaarts.
Als laatste nog even de Peak to Peak gondel van Blackcomb naar Whistler genomen en daar nog een beetje op de piste gespeeld.
Nog even de laatste lift omhoog. Alleen kwamen we op een vlak stuk uit, waar we dus een heel stuk tot onze knieen in de diepe sneeuw moesten lopen.
Ach ja, tijd rekken om langer in de sneeuw te blijven!
De pistes kunnen ze hier trouwens niet echt bijhouden, velen zijn niet geprepareerd. Op zich niet zo erg, want dan ligt er wel poeder. Alleen als er veel mensen overheen zijn gegaan vormen zich er wel erg snel (grote) hopen. Dat was wel het voordeel van de andere door ons bezochte gebieden, minder liften en minder groot en dus minder pistes. Je kon echter wel overal naar beneden, dus de poeder was minder snel verspoord. Ieder vond wel z'n eigen stukje. Whistler is natuurlijk wel erg populair en dus een stuk drukker. Het is ook een groot terrein, de locals zullen de onverspoorde stukken wel weten te vinden, maar daarvoor zijn we er weer te kort. Je moet er een keer geweest zijn, maar als (of lees: wanneer) we nog een keer naar Canada gaan zouden we voor de andere gebieden gaan. Die liggen verder af van hoe het in de Alpen is. Ook heeft Whistler wat nattere sneeuw dan meer landinwaarts.
Helaas
Het gaat ons niet lukken om hier nog te gaan heli-boarden. Aangezien het vorig weekend zou gaan sneeuwen en heli-boarden natuurlijk het leukste is als er dikke poeder ligt, hadden we voor maandag geboekt. Door de weersomstandigheden is dit echter elke dag geannuleerd. Zo dus ook deze morgen en aangezien we morgen naar huis toe vliegen, gaat het niet meer lukken. Een beetje balen we hier wel van, maar goed we hebben hier genoeg verse sneeuw gehad, 93 cm in 6 dagen (gemeten op het midden station).
Wel een reden om toch nog een keer terug naar Canada te gaan.
Wel een reden om toch nog een keer terug naar Canada te gaan.
woensdag 18 maart 2009
Praatjesmakers
Dat is toch wel erg opvallend hier als je in de skilift zit (buiten het feit dat iedereen de liften opvult en dit onderling regelt met elkaar), mensen maken hier een praatje met elkaar. Vaak wordt er gevraagd hoe het in Bella Coola is. Een stiksel wat op Anne-Marie haar snowboard pak zit. Ik weet niet wat het is met dat pak, maar zo vaak wordt ze erop aangesproken. We zagen trouwens iemand met hetzelfde pak lopen, een nederlandse natuurlijk. Uiteindelijk komen we natuurlijk uit op dat we uit Nederland (niet iedereen weet dus waar het ligt, vooral in de kroeg niet en nee het ligt niet in scandinavie) komen en dat we een snowboard roadtrip aan het maken zijn. De meest gehoorde reactie is dan "Oh wauw, you're doing it all!". Leuk te horen natuurlijk uit de mond van Canadezen. Er zijn er ook veel die wel ergens familie uit Nederland hebben. Vandaag nog met een kippenboer uit Vancouver (goede job, want hij was eigenaar van een condo hier en was er ergens anders 1 aan het bouwen) in de hottub gezeten, die zelfs Gilze-Rijen kende.
Vandaag heeft het de hele dag gesneeuwd, maar gelukkig goed zicht. (Alhoewel je dat niet zou zeggen als je onderstaande foto's ziet)
Wel waren sommige liften gesloten wegens de wind. Morgen de laatse dag, hopelijk wordt dat de climax.
Vandaag heeft het de hele dag gesneeuwd, maar gelukkig goed zicht. (Alhoewel je dat niet zou zeggen als je onderstaande foto's ziet)
Wel waren sommige liften gesloten wegens de wind. Morgen de laatse dag, hopelijk wordt dat de climax.
dinsdag 17 maart 2009
I've got myself a....
...Malolo (vliegende vis in het Hawaiis)
Gezien het feit dat het maar blijft sneeuwen en de lage prijzen van boards, heb ik een nieuw poeder board aangeschaft met een korte tail en brede lange nose. Voordeel is dat je dit board een maat kleiner kunt rijden dan je normaal zou doen. Een 158 dus in mijn geval.
Gezien het feit dat het maar blijft sneeuwen en de lage prijzen van boards, heb ik een nieuw poeder board aangeschaft met een korte tail en brede lange nose. Voordeel is dat je dit board een maat kleiner kunt rijden dan je normaal zou doen. Een 158 dus in mijn geval.
18 cm
is er weer bijgekomen en er komt nog meer bij als ik zo naar buiten kijk.
Vanmorgen trok het open en was het zonnig.
Helaas hebben we nog maar 2 dagen. 6 weken is echt te kort!
Vanmorgen trok het open en was het zonnig.
Helaas hebben we nog maar 2 dagen. 6 weken is echt te kort!
maandag 16 maart 2009
zaterdag 14 maart 2009
Powderstress
Vanmorgen ging om 7:00 de wekker. Gelijk uit bed gegaan om te kijken of de voorspelligen juist waren. Ja hoor, verse sneeuw vannacht! Even op internet gekeken hoeveel...16 cm dus. Zorgen dat we op tijd bij de liften zijn. De liften gaan hier om 8:30 open, maar gezien de Powderstress (dat is het juiste woord, Lems) waren we er op tijd, 8:15. Gelukkig maar, want ze gingen net open. Boven aangekomen waren de bovenste liften nog niet open, dus eerst maar een paar afdalingen vanaf het middenstation gemaakt. Helaas was het weekend, dus was het wat drukker, maar toch genoeg poeder kunnen rijden.
Zoals op de bordjes bij de liften staat "No friends on a powderday!". Alhoewel hier niemand staat te dringen bij de liften. De bovenste liften draaiden op een gegeven moment wel, maar nog niemand kon instappen. Iedereen twijfelde dus, gaan we daar in de rij staan zodat we als eerste strepen in de poeder kunnen zetten of pakken we toch de andere lift die wel open is, want daar ligt ook nog genoeg poeder. Powderstress dus!
Net voor de lunch nog even in mijn 1tje een tree run gedaan, "Sometimes, I get carried away". Uit het niets kwam ik nog iemand tegen waarvoor ik moest uitwijken, dus nog even een boompje meegepakt. Ik heb wat met bomen deze vakantie.
Na de lunch was er toch wel veel verspoord. De sneeuw lijkt hier ook het meest op de sneeuw die we kennen uit Europa, wat natter dus, gezien het feit dat Whistler dicht bij de zee ligt. Je krijgt dus snel hopen als het verspoord is. Uiteindelijk toch nog plekjes gevonden, net aan de rand van en net buiten de boundary.
Wel zo safe mogelijk natuurlijk. We rijden sowieso bijna altijd met een lawinepieper, shovel en sonde.
Het weer is nu rustig, maar de verwachtingen zijn dat het vannacht weer gaat sneeuwen.
Zoals op de bordjes bij de liften staat "No friends on a powderday!". Alhoewel hier niemand staat te dringen bij de liften. De bovenste liften draaiden op een gegeven moment wel, maar nog niemand kon instappen. Iedereen twijfelde dus, gaan we daar in de rij staan zodat we als eerste strepen in de poeder kunnen zetten of pakken we toch de andere lift die wel open is, want daar ligt ook nog genoeg poeder. Powderstress dus!
Net voor de lunch nog even in mijn 1tje een tree run gedaan, "Sometimes, I get carried away". Uit het niets kwam ik nog iemand tegen waarvoor ik moest uitwijken, dus nog even een boompje meegepakt. Ik heb wat met bomen deze vakantie.
Na de lunch was er toch wel veel verspoord. De sneeuw lijkt hier ook het meest op de sneeuw die we kennen uit Europa, wat natter dus, gezien het feit dat Whistler dicht bij de zee ligt. Je krijgt dus snel hopen als het verspoord is. Uiteindelijk toch nog plekjes gevonden, net aan de rand van en net buiten de boundary.
Wel zo safe mogelijk natuurlijk. We rijden sowieso bijna altijd met een lawinepieper, shovel en sonde.
Het weer is nu rustig, maar de verwachtingen zijn dat het vannacht weer gaat sneeuwen.
vrijdag 13 maart 2009
Uitgeslapen
tot 8:30 vandaag. Gisteren weer een mooie zonnige dag gehad in Whistler:
Whistler Mountain gezien vanuit "7th Heaven" (Blackcomb Mountain)
Blackcomb Mountain gezien vanuit Whistler Mountain
's avonds wezen eten bij de "Old Spaghetti Factory". Een "It's all included!" italiaans restaurant, dus bij elk hoofdgerecht zit een salade of een soep vooraf en ijsje na. Wel een beetje niveau "Van der Valk", maar daar is de prijs dan naar ook. 38 CAD waren we kwijt (incl. 2 pints en een witte wijn), dus nog geen 25 euro voor 2 personen. Zo duur is Whistler eigenlijk niet, zeker niet in vergelijking met de franse Alpen of Nederland. Een refill van je grote glas cola is vaak ook gratis of maar 0,50 CAD. Ze hebben hier voor de lunch wel veel wraps en burgers met friet. Voor de wat beter restaurants betaal je natuurlijk wat meer, maar gezien de verhalen hadden we het duurder verwacht.
Whistler Village
Vandaag was het wat bewolkter en viel er wat sneeuw uit de lucht. Flurries zoals ze hier zeggen.
Zoals gezegd waren we er pas later uit (8:30u) en het was niet onze beste dag, maar dat kan gebeuren als je al 31 van de 34 dagen (Anne-Marie 18 van de 20) op je board staat. (1 gemist doordat we brak waren (ik en Jeroen), 1 door tandartsbezoek/reizen en 1 door een reisdag van Rossland naar Vancouver).
Eind van de middag weer lekker in de hot tub en het zwembad gelegen. Normaal ben ik niet zo'n fan van een hot tub, maar zo buiten in de winter is toch wel erg lekker!
Hopelijk gaat het vannacht sneeuwen zoals voorspeld en hebben we morgen weer een topdag!
Whistler Mountain gezien vanuit "7th Heaven" (Blackcomb Mountain)
Blackcomb Mountain gezien vanuit Whistler Mountain
's avonds wezen eten bij de "Old Spaghetti Factory". Een "It's all included!" italiaans restaurant, dus bij elk hoofdgerecht zit een salade of een soep vooraf en ijsje na. Wel een beetje niveau "Van der Valk", maar daar is de prijs dan naar ook. 38 CAD waren we kwijt (incl. 2 pints en een witte wijn), dus nog geen 25 euro voor 2 personen. Zo duur is Whistler eigenlijk niet, zeker niet in vergelijking met de franse Alpen of Nederland. Een refill van je grote glas cola is vaak ook gratis of maar 0,50 CAD. Ze hebben hier voor de lunch wel veel wraps en burgers met friet. Voor de wat beter restaurants betaal je natuurlijk wat meer, maar gezien de verhalen hadden we het duurder verwacht.
Whistler Village
Vandaag was het wat bewolkter en viel er wat sneeuw uit de lucht. Flurries zoals ze hier zeggen.
Zoals gezegd waren we er pas later uit (8:30u) en het was niet onze beste dag, maar dat kan gebeuren als je al 31 van de 34 dagen (Anne-Marie 18 van de 20) op je board staat. (1 gemist doordat we brak waren (ik en Jeroen), 1 door tandartsbezoek/reizen en 1 door een reisdag van Rossland naar Vancouver).
Eind van de middag weer lekker in de hot tub en het zwembad gelegen. Normaal ben ik niet zo'n fan van een hot tub, maar zo buiten in de winter is toch wel erg lekker!
Hopelijk gaat het vannacht sneeuwen zoals voorspeld en hebben we morgen weer een topdag!
woensdag 11 maart 2009
Het leven als snowboarder...
...valt ons zwaar. Vanmorgen weer vroeg op om na een ontbijtje de berg op te gaan. Op weg daar naar toe werd Anne-Marie weer aangesproken over haar snowboard overall. Gekocht als extra pak voor 39 euro in de uitverkoop, misschien moet we ze maar gaan exporteren naar Canada. Of als de koude winters in Nederland aanhouden de snuggie importeren. Geweldige reclame die we hier regelmatig op de tv zien.
's middags ff lekker lunchen in een restaurant. Voor minder dan 25 euro kun je hier wel met z'n 2en lunchen incl. drankjes. Verder de hele dag in de zon en buitenlucht.
Op het einde van de dag een biertje en een wijntje op de top. Vervolgens terug naar ons ruim appartement (Alpenglow) dat bestaat uit een woonkamer met groot balkon, slaapkamer met balkon (beiden met uitzicht op de bergen), luxe badkamer met bubbelbad. Lekkere bank, 2 TV's, internet, openhaard, airco, van alle gemakken voorzien dus. Na al die hostels is dit ook wel lekker, alhoewel hostels toch wel een bepaalde charme hebben. We zijn dus net terug van beneden waar we achtereenvolgens een turks stoombad hebben genomen, buiten in de hot tub hebben gezeten en een duik in het verwarmde buiten zwembad hebben genomen.
De fitnessruimte en de sauna zijn we niet meer aan toegekomen.
Als Snow Forecast nu ook nog eens gelijk krijgt, zijn we helemaal tevreden! (Alhoewel die het bijna nooit bij het rechte eind hebben)
's middags ff lekker lunchen in een restaurant. Voor minder dan 25 euro kun je hier wel met z'n 2en lunchen incl. drankjes. Verder de hele dag in de zon en buitenlucht.
Op het einde van de dag een biertje en een wijntje op de top. Vervolgens terug naar ons ruim appartement (Alpenglow) dat bestaat uit een woonkamer met groot balkon, slaapkamer met balkon (beiden met uitzicht op de bergen), luxe badkamer met bubbelbad. Lekkere bank, 2 TV's, internet, openhaard, airco, van alle gemakken voorzien dus. Na al die hostels is dit ook wel lekker, alhoewel hostels toch wel een bepaalde charme hebben. We zijn dus net terug van beneden waar we achtereenvolgens een turks stoombad hebben genomen, buiten in de hot tub hebben gezeten en een duik in het verwarmde buiten zwembad hebben genomen.
De fitnessruimte en de sauna zijn we niet meer aan toegekomen.
Als Snow Forecast nu ook nog eens gelijk krijgt, zijn we helemaal tevreden! (Alhoewel die het bijna nooit bij het rechte eind hebben)
dinsdag 10 maart 2009
Sniffle station
Vandaag de 1e dag geboard in Whistler. Vanmorgen alleen, want Anne-Marie is een beetje ziekjes/verkouden, maar zelfs daar denken de Canadezen aan.
Het gebied van Whistler is een van de grootste skigebieden in Noord-Amerika en bestaat uit 2 bergen, Whistler en Blackcomb. De toppen van deze bergen zijn sinds dit seizoen verbonden met elkaar d.m.v. de Peak to Peak Gondola die je in 11 minuten naar de overkant brengt. Er hangen dus 28 gondels aan een kabel tussen 2 torens, waarvan 1 van de gondels een glazen bodem heeft waar je dus de diepte in kunt kijken, scary! Je hebt wel een enorm mooi uitzicht vanuit de gondels,
maar behalve de spreiding bij drukte, zie ik er het nut niet echt van in, want vanuit dezelfde plaats beneden aan de berg kun je naar de top van Whistler of Blackcomb. Dus waarom zou je als je op de ene top bent via die lift naar de andere top gaan? In Whistler worden volgend jaar ook wedstrijden van de Olympische spelen gehouden. Van al de gebieden die we bezocht hebben, lijkt dit het meeste op een gebied in de franse alpen. Het dorp zelf is enorm groot met veel appartementen, hotels, winkels en restaurants.
Normaal gesproken is het hier minder koud dan in de meer landinwaartse gebieden, maar vandaag was het op de top -24 °C. Gelukkig scheen de zon en was er geen wind, dus het viel allemaal wel mee. Op kou kun je je kleden. De temperaturen lopen weer op en er schijnt sneeuw aan te komen.
Het gebied van Whistler is een van de grootste skigebieden in Noord-Amerika en bestaat uit 2 bergen, Whistler en Blackcomb. De toppen van deze bergen zijn sinds dit seizoen verbonden met elkaar d.m.v. de Peak to Peak Gondola die je in 11 minuten naar de overkant brengt. Er hangen dus 28 gondels aan een kabel tussen 2 torens, waarvan 1 van de gondels een glazen bodem heeft waar je dus de diepte in kunt kijken, scary! Je hebt wel een enorm mooi uitzicht vanuit de gondels,
maar behalve de spreiding bij drukte, zie ik er het nut niet echt van in, want vanuit dezelfde plaats beneden aan de berg kun je naar de top van Whistler of Blackcomb. Dus waarom zou je als je op de ene top bent via die lift naar de andere top gaan? In Whistler worden volgend jaar ook wedstrijden van de Olympische spelen gehouden. Van al de gebieden die we bezocht hebben, lijkt dit het meeste op een gebied in de franse alpen. Het dorp zelf is enorm groot met veel appartementen, hotels, winkels en restaurants.
Normaal gesproken is het hier minder koud dan in de meer landinwaartse gebieden, maar vandaag was het op de top -24 °C. Gelukkig scheen de zon en was er geen wind, dus het viel allemaal wel mee. Op kou kun je je kleden. De temperaturen lopen weer op en er schijnt sneeuw aan te komen.
maandag 9 maart 2009
Zomertijd
Zaterdagnacht is hier de zomertijd ingegaan, dus een uurtje korter kunnen slapen. Zondagmorgen al vroeg opgestaan om gelijk naar de linkerkant van het gebied te gaan aangezien hier gisteren de liften gesloten werden. Onverspoorde poeder rijden daar dus. Eigenlijk de gehele dag nog wel wat verse poeder gevonden. Blijft een geweldig gevoel, poeder rijden!
Nadat we de laatste lift hadden (de liften sluiten hier al om 16:00), zijn we even het dorp ingegaan om te shoppen. Waar voor de zoveelste keer Anne-Marie aangesproken wordt (dit keer door een verkoopster van de snowboard winkel) over haar snowboard overall, "Awesome!".
Als afsluiting van Big White nog een biertje gaan drinken in de bar. Uiteindelijk is het niet bij 1tje gebleven en zijn we daar maar blijven eten. Samen met de lokale ski patrol nog aan de pitchers gezeten. Ik hoop niet dat degene die jodelend op de bartafel stond de volgende dag dienst had. Volgende dag rond 11:00 vertrokken om de auto af te leveren in Vancouver om van daar uit naar Whistler te gaan.
Soms waren de weg welen erg besneeuwd en ik ben toch wel wat voorzichtiger geworden nadat we een aantal dagen geleden op weg naar het snowboarden op een kruising doorschoven en bijna een andere auto raakten. Volgens mij zijn "All weather tyres" waar hier de huurauto's mee uitgerust zijn toch niet zo goed als een winterband. Uiteindelijk de auto veilig ingeleverd en de bus naar Whistler gepakt, waar de buschauffeur ineens nederlands tegen ons begon te praten. Hij bleek als engineer werkzaam te zijn geweest in Nederland. Leuke man, hij heeft ons veel over Vancouver verteld. Hij sprak trouwens 7 talen. Hij kon geen werk meer als engineer vinden, aangezien hij elke keer te horen kreeg dat hij overgekwalificeerd was (lees: te oud). Uiteindelijk is hij buschaffeur geworden en hij had er zichtbaar plezier in. Onderweg nog even wat passagiers van een gestrande Greyhound bus opgepikt die we passeerden en rond half 10 gearriveerd bij ons appartement. Ik weet niet wat het is in Canada, maar de mensen zijn zo vriendelijk en behulpzaam. Voorbeeld, wij komen bij het appartement aan, komt er vanaf de overkant iemand aangelopen (in kokskleding ofzo), die mijn tas de trap optilt, de code van de deur intoetst en openhoudt en vervolgens weer terug loopt.
(en ik heb al mijn bezittingen nog).
Nadat we de laatste lift hadden (de liften sluiten hier al om 16:00), zijn we even het dorp ingegaan om te shoppen. Waar voor de zoveelste keer Anne-Marie aangesproken wordt (dit keer door een verkoopster van de snowboard winkel) over haar snowboard overall, "Awesome!".
Als afsluiting van Big White nog een biertje gaan drinken in de bar. Uiteindelijk is het niet bij 1tje gebleven en zijn we daar maar blijven eten. Samen met de lokale ski patrol nog aan de pitchers gezeten. Ik hoop niet dat degene die jodelend op de bartafel stond de volgende dag dienst had. Volgende dag rond 11:00 vertrokken om de auto af te leveren in Vancouver om van daar uit naar Whistler te gaan.
Soms waren de weg welen erg besneeuwd en ik ben toch wel wat voorzichtiger geworden nadat we een aantal dagen geleden op weg naar het snowboarden op een kruising doorschoven en bijna een andere auto raakten. Volgens mij zijn "All weather tyres" waar hier de huurauto's mee uitgerust zijn toch niet zo goed als een winterband. Uiteindelijk de auto veilig ingeleverd en de bus naar Whistler gepakt, waar de buschauffeur ineens nederlands tegen ons begon te praten. Hij bleek als engineer werkzaam te zijn geweest in Nederland. Leuke man, hij heeft ons veel over Vancouver verteld. Hij sprak trouwens 7 talen. Hij kon geen werk meer als engineer vinden, aangezien hij elke keer te horen kreeg dat hij overgekwalificeerd was (lees: te oud). Uiteindelijk is hij buschaffeur geworden en hij had er zichtbaar plezier in. Onderweg nog even wat passagiers van een gestrande Greyhound bus opgepikt die we passeerden en rond half 10 gearriveerd bij ons appartement. Ik weet niet wat het is in Canada, maar de mensen zijn zo vriendelijk en behulpzaam. Voorbeeld, wij komen bij het appartement aan, komt er vanaf de overkant iemand aangelopen (in kokskleding ofzo), die mijn tas de trap optilt, de code van de deur intoetst en openhoudt en vervolgens weer terug loopt.
(en ik heb al mijn bezittingen nog).
zaterdag 7 maart 2009
Soms zijn er van die dagen..
.. die je niet zo snel meer vergeet. Vandaag was zo'n dag in Big White! Afgelopen nacht was er ongeveer 10 cm gevallen en 's morgens sneeuwde het nog steeds en hard.
Zoek Anne-Marie op onderstaande foto
Je had wel gewoon genoeg zicht en er waren maar weinig mensen op de berg, dus ideaal poeder rijden!
Wel bovenin veel wind, maar wat lager tussen de bomen had je daar geen last meer van.
Nadat ik bij Anne het ijs op haar wang zag zitten. (waarschijnlijk overgehouden nadat ze "face down" de sneeuw in ging) zijn we toch maar even op gaan warmen. Daar kwamen ze ons waarschuwen dat de 2 meest linkse liften zouden gaan sluiten wegens het weer. Het leek mij een beetje snel om deze gelijk te sluiten, maar ik kan dan ook wel erg genieten van dit soort dagen. Zolang je maar zicht hebt. Uiteindelijk zijn deze liften de rest van de dag niet meer open geweest, dus daar gaan we morgen als eerste naar toe aangezien daar dus nog verse poeder ligt.
Na onze lunch, een overheerlijke "chili bowl",
heeft alleen maar de zon geschenen. Soms heb je van die dagen dat de condities goed zijn en alles lukt. Dit was er dus 1. Zal wel herkenbaar zijn voor de meeste wintersporters.
Big White is wel een erg speels gebied, veel bultjes e.d., dus je ziet hier veel mensen trucjes doen. Ook kun je hier echt weer overal van de berg af, maar dat is normaal in Canada.
Alhoewel de sfeer hier iets minder relax is als in onze eerder bezochte gebieden (wat waarschijnlijk komt omdat het iets meer toeristich is), maken ze hier netjes 4'tjes om de lift in te stappen en hebben geen "vuile praat".
Zoek Anne-Marie op onderstaande foto
Je had wel gewoon genoeg zicht en er waren maar weinig mensen op de berg, dus ideaal poeder rijden!
Wel bovenin veel wind, maar wat lager tussen de bomen had je daar geen last meer van.
Nadat ik bij Anne het ijs op haar wang zag zitten. (waarschijnlijk overgehouden nadat ze "face down" de sneeuw in ging) zijn we toch maar even op gaan warmen. Daar kwamen ze ons waarschuwen dat de 2 meest linkse liften zouden gaan sluiten wegens het weer. Het leek mij een beetje snel om deze gelijk te sluiten, maar ik kan dan ook wel erg genieten van dit soort dagen. Zolang je maar zicht hebt. Uiteindelijk zijn deze liften de rest van de dag niet meer open geweest, dus daar gaan we morgen als eerste naar toe aangezien daar dus nog verse poeder ligt.
Na onze lunch, een overheerlijke "chili bowl",
heeft alleen maar de zon geschenen. Soms heb je van die dagen dat de condities goed zijn en alles lukt. Dit was er dus 1. Zal wel herkenbaar zijn voor de meeste wintersporters.
Big White is wel een erg speels gebied, veel bultjes e.d., dus je ziet hier veel mensen trucjes doen. Ook kun je hier echt weer overal van de berg af, maar dat is normaal in Canada.
Alhoewel de sfeer hier iets minder relax is als in onze eerder bezochte gebieden (wat waarschijnlijk komt omdat het iets meer toeristich is), maken ze hier netjes 4'tjes om de lift in te stappen en hebben geen "vuile praat".
Abonneren op:
Posts (Atom)
